چه یادبود به یادماندنى و پایدارى نزدیک به سالروز درگذشت همسرشان در نظر گرفته‌اند. تشریفاتى مانند دسته‌گل و تاج گل فرستادن به مراسم عزا یا عروسی و... از گذشته در ایران مرسوم بوده، ولی در دهه‌های اخیر انتظار می‌رفت تحول یابد و کاهش یابد اما متأسفانه بیشتر هم شده است. گل برای ما بسیار عزیز است و در همه جای دنیا هم اهدای گل، نشانه ابراز عشق و احترام است. اما کاری که با ارسال و اهدای سه یا چهار شاخه گل می‌توان انجام داد، وقتی به ده‌ها و صدها شاخه در ابعاد چند مترى مى‌رسد و برای حمل تاج گل به مقصد ناچار از وانت استفاده می‌شود، رسم عجیبی است! با این کارها دالانی از تاج‌های گل که به‌فاصله اندکی هم پژمرده و دور ریخته می‌شوند، در ورودی مراسم عروسی و عزا شکل می‌گیرد! هزینه‌های دیگری هم در این مراسم‌‌ها انجام می‌شود که اثر ماندگاری ندارند. این رفتارها نشان‌دهنده توسعه فرهنگی نیست و فقط نشان‌دهنده چشم و هم‌چشمی و یک نوع تازه به دوران رسیدگی است که به دیگران بگوییم دسته‌گل ما از دسته‌گل شما و دیگران بزرگتراست. آیا مى‌خواهند بلندنظرى و علاقه و احترام خودشان را به طرف نشان دهند یا شأن و ثروت خودشان را به رخ بکشند. حالا اگر قرار است کاری هم انجام شود، می‌توان از آن جمله مشهور الهام گرفت که:«اگرمی‌خواهید به کسی کمک کنید به او ماهی ندهید، بلکه به او ماهیگیری بیاموزید.» و به روش‌هایی فکر کنیم که هدیه براستی ارزشمند و ماندگار و در جهت اعتلای فرهنگی، کارساز باشد. جایگزین‌کردن کارهای فرهنگی بهترین روش است زیرا اثر ماندگاری دارد؛ یعنی کارهایی که اثر آن، چه در روح و چه در رفتار انسان برای همیشه ماندگار است. اینکه خانم فاطمه صدرعاملی هزینه مراسم یادبود وفات همسرشان مرحوم دکتر صادق طباطبایی را صرف تأمین کتاب برای کودکان و نوجوانان کرده و به مدارس و کتابخانه‌های روستایی و دورافتاده کشورمان کتاب هدیه داده، از نظر فرهنگی کار بسیار ارزشمندی است. کاری که خانم صدرعاملی انجام داده، نشانه شخصیت اوست که ریشه در خاستگاهى فرهنگی دارد. لابد با خودشان فکر کرده‌اند، برای شادی روان کسی که او را دوست داشته‌اند چه کاری می‌توانند انجام دهند که لذت آفرین‌تر و رضایت‌بخش‌تر باشد؟ به همین دلیل، تصمیم گرفته‌اند کتابخانه‌ها را پربار و بچه‌ها را به کتاب‌خوانی تشویق کنند. چه‌کاری از این بهتر؟ آن هم اهدای کتاب به بچه‌هایی که در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند و کمتر به کتاب دسترسی دارند. تجهیز کتابخانه‌ها و رساندن کتاب به‌دست کودکان و نوجوانان محروم هم سرگرمی خوبی در اختیار آنها قرار می‌دهد و هم عادت به مطالعه را در آنها ایجاد می‌کند. در این‌صورت، بچه‌ها کتاب‌خوان بار مى‌آیند و فرهنگ‌شان تقویت می‌شود. بچه‌های ما باید از طریق آموزش و کتاب، راه و رسم زندگی و بویژه توجه به محیط زیست را بیاموزند تا آینده بهتری داشته باشند. این نوع کارهاست که نشانه توسعه فرهنگی محسوب می‌شود. موفق‌ترین کشورها در عرصه‌هاى صنعت و اقتصاد و هنر آنهایى هستند که بیشترین سرمایه‌گذاری را به آموزش تخصیص داده‌اند.
